Aan de achterkant van het Documentatiecentrum is een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van Bergen-Belsen, die ongeveer 1.500 vierkante meter beslaat, verdeeld over twee verdiepingen. De tentoonstelling richt zich op de krijgsgevangenenkampen op de Lüneburger Heide tussen 1940 en 1945, het concentratiekamp Bergen-Belsen tussen 1943 en 1945 en het ontheemdenkamp Bergen-Belsen tussen 1945 en 1950.
De huidige permanente tentoonstelling werd geopend in 2007. Ze bevat geschreven documenten, video-interviews, memoires, dagboeken, tekeningen, foto’s en objecten, die allemaal in een historische context worden geplaatst. Meer dan 400 voormalige concentratiekampgevangenen en circa 50 voormalige krijgsgevangenen droegen bij aan de tentoonstelling door voorwerpen te lenen of te schenken en door deel te nemen aan interviews. Dit heeft geleid tot de vorming van een waar geheugenarchief dat draait om het perspectief van de slachtoffers.
De tentoonstelling beoogt de stemmen, gezichten en individuele verhalen van de voormalige concentratiekampgevangenen en krijgsgevangenen zoveel mogelijk te herstellen. De drie onderdelen van de tentoonstelling worden daarom omlijst door een proloog en een epiloog. De proloog bevat fragmenten uit interviews met overlevenden van Bergen-Belsen die vertellen over hun dagelijks leven vóór hun vervolging. Tussen de videostations staan foto’s van mensen die in het kamp zijn omgekomen – foto’s waarop ze omringd zijn door hun families, op weg zijn naar hun werk en tijd doorbrengen met vrienden. In de epiloog vertellen overlevenden over de invloed van hun vervolging op hun leven na de bevrijding.
